Του Γ. Θαλασσινού πηγη:αυγή Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/04/2011
Οι αμοιβές των εργαζομένων έγιναν θέμα από «σοβαρούς» αναλυτές κι έτσι μέσα σε μια νύχτα βρέθηκαν και άλλοι ένοχοι για την κατάσταση της χώρας, που υπονομεύουν το μέλλον της και την προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας!
Πιστεύει όμως κάποιος καλοπροαίρετος αναγνώστης ότι αυτή η συντεταγμένη προσπάθεια κατασυκοφάντησης των εργαζομένων γίνεται απλά και μόνο για μερικά «προνόμια» που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι των ΕΛΠΕ; Τα ίδια «προνόμια» απολαμβάνουν και τα άλλα ιδιωτικά διυλιστήρια ή εταιρείες εμπορίας. Είναι δείγμα έλλειψης ψυχραιμίας της διοίκησης των ΕΛΠΕ και του σωματείου εργαζομένων;
Ας αναλύσουμε την κατάσταση.............
Η σύνθεση του σωματείου προέκυψε στη βάση ενός κοινού προγράμματος αντιμετώπισης της κρίσης, παραμερίζοντας κομματικές λογικές και πρακτικές που ήθελαν το συνδικαλιστικό κίνημα δέσμιο των κομμάτων του δικομματισμού. Οι παρατάξεις που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. είναι στην αντιπολίτευση. Αυτό δεν εμποδίζει, το αντίθετο μάλιστα, τη δημιουργία πρωτοφανούς συσπείρωσης των εργαζομένων, και αδυνατίζει τις δυνατότητες παρέμβασης της κυβέρνησης.
Η διοίκηση της εταιρείας, διορισμένη από την κυβέρνηση, έχει σαφή τα χαρακτηριστικά του μεγαλοϊδιοκτήτη τραπεζίτη. Αποδεικνύεται μικρή για την διοίκηση εταιρειών παραγωγικού χαρακτήρα, φαίνεται να αγνοεί την επικινδυνότητα του χώρου και του αντικειμένου γενικότερα. Περιβάλλει με εμπιστοσύνη τους προσκείμενους στην «οικογένεια», προσηλωμένη στο δόγμα του ιδρυτού «μπάρμπα Γιάννη» που όμως καμία σχέση δεν έχει με τις ανάγκες μιας σύγχρονης πολυεθνικής επιχείρησης τύπου ΕΛ.ΠΕ.
Η σύνθεση του μετοχικού κεφαλαίου είναι σαφώς υπέρ του ιδιώτη τραπεζίτη επενδυτή (41,3%) Το μέγιστο μέρισμα, η αφαίμαξή της εταιρείας και πιθανόν η πώλησή της στην καλύτερη δυνατή τιμή είναι το πρώτιστο μέλημά του ιδίου και της ηγετικής του ομάδας. Άλλωστε οι προς Βορράν επαφές του είναι γνωστές στην αγορά, όπως και οι απόψεις των υποψήφιων αγοραστών για τις αμοιβές των εργαζομένων και την οργανωμένη συνδικαλιστική δράση.
Η κυβερνητική παρέμβαση στα δρώμενα της εταιρείας είναι υποβοηθητική των επιδιώξεων του μεγαλομετόχου. Οι γνώστες της αγοράς πήραν μία πρώτη γεύση της κυβερνητικής στάσης, όταν ο πρόεδρος κ. Γιαννίτσης κύρωσε τη συμφωνία εξαγοράς της BP, με τίμημα και όρους που ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι αναλυτές μειδιούν. Είναι πάντως εντυπωσιακό ότι και η εσχάτως λαλίσταστη υπουργός κ. Μπιρμπίλη αποφεύγει οποιαδήποτε αναφορά στο πετρελαϊκό κύκλωμα.
Το μέλλον της εταιρείας, αν και παραγωγικά μπορεί να θεωρηθεί ευοίωνο, αμαυρώνεται από τη διογκούμενη φημολογία πώλησης του μεριδίου του Δημοσίου. Το όφελος της προηγούμενης «ιδιωτικοποίησης», πέραν της ενίσχυσης του μεγαλοτραπεζίτη με το «ξεφόρτωμα» ενός προβληματικού διυλιστηρίου, θεωρείται μηδαμινό, δεν ξεπερνάει τα 800 εκατ. ευρώ και ισοδυναμεί με κέρδη 4 ετών.
Η οργάνωση της εταιρείας, με τον χρόνο περιβάλλεται από αναρίθμητους συμβούλους, εταιρείες συμβούλων, διευθύνσεις, και, σύμφωνα με καταγγελία του σωματείου, υπερτριπλασιασμό των διευθυντικών στελεχών τα τελευταία 5 χρόνια! Η λογική των κλειστών κέντρων αποφάσεων μακριά από την παραγωγική δομή καλά κρατεί. Γνωρίζουμε όμως ότι τα γυάλινα κλουβιά ουδεμία σχέση έχουν με παραγωγική ανασυγκρότηση και οργάνωση παραγωγικής επιχείρησης.
Η εταιρική επιχειρηματολογία χαρακτηρίζεται από έντονο λαϊκισμό, με τα γνωστά περί προνομιούχων εργαζόμενων που επιβαρύνουν την τιμή των καυσίμων. Η προσπάθειά της αποσκοπεί στη δημιουργία κοινωνικού ρήγματος και προϋποθέσεις για κατάτμηση και περιθωριοποίηση της συλλογικής δράσης και υπόσκαψης της συναδελφικότητας. Μόνο που εδώ μιλάμε για παραγωγικές μονάδες υψηλής τεχνολογίας και επικινδυνότητας που απαιτούν ειδικούς χειρισμούς και διασφάλιση κλίματος ηρεμίας και νηφαλιότητας.
Η πολιτική των στελεχών μεταλλάσσεται από πειθήνια εξυπηρέτηση των στεγανών του δικομματισμού σε δουλική υποταγή και εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργοδοσίας. Καλλιεργείται ένα απολίτικο προφίλ στελέχους που δεν σκέπτεται τίποτα πέρα από αυτά που η ιεραρχία επιτρέπει. Η συμβουλοκρατία και η επιβράβευση της πειθήνιας συμπεριφοράς είναι το νέο δόγμα πολιτικής στελεχών.
Ίσως ούτε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι, πίσω από το αίτημά τους για ασφαλή λειτουργία των εγκαταστάσεων και αξιοπρεπή διαβίωση σε ένα ιδιαίτερα τεχνολογικά απαιτητικό και ανθυγιεινό περιβάλλον, καλούνται να υπερασπιστούν και υπερασπίζονται πολύ περισσότερα.
Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας έρχεται σε πλήρη αναντιστοιχία με την ηθελημένα ανύπαρκτη κυβερνητική πολιτική προς αυτή την κατεύθυνση. Επιμένουν στην εξυπηρέτηση του εύκολου κέρδους, τη διάσπαση του κοινωνικού ιστού και τη διαχειριστική λογική. Βοηθός στην πολιτική αυτή η κατασυκοφάντηση των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου