Ποιοι και γιατί βλέπουν συνεργασία ΚΚΕ - ΣΥΝ;

Του Δημήτρη Μπεκιάρη




Πριν από αρκετό καιρό το πρακτορείο Reuters μετέδιδε ότι η οικονομικής κρίση στην Ελλάδα και οι προεκτάσεις της ενισχύουν το ΚΚΕ. Λίγους μήνες μετά, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, το ΚΚΕ κατέγραφε σημαντική αύξηση στα ποσοστά του, γεγονός, το οποίο είχε δημιουργήσει εξαιρετικά μεγάλη αισιοδοξία στον Περισσό. Η αισιοδοξία είχε αποτυπωθεί και στην εφημερίδα όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, στον Ριζοσπάστη ο οποίος τον περασμένο Νοέμβριο είχε κάνει λόγο για «Νέα Πορεία Συσπείρωσης».
Τα νέα είναι ακόμη καλύτερα για τον Περισσό, αφού στην πολύ πρόσφατη δημοσκόπηση, η οποία διενεργήθηκε από την εταιρεία V-PRC, για λογαριασμό του περιοδικού «Επίκαιρα» κατέγραψε αύξηση στην εκλογική δύναμη του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίος έλαβε το 12% στην........
ερώτηση σχετικά με την πρόθεση ψήφου. Ταυτόχρονα στην ίδια δημοσκόπηση, ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει ποσοστό της τάξης του 5%, γεγονός που σημαίνει ότι αν διενεργούνταν εκλογές σήμερα, τότε πιθανότατα θα έμπαινε στη βουλή. Συνολικά, οι δυνάμεις της Αριστεράς εμφανίζονται ενισχυμένες και η πραγματικότητα αυτή δικαιώνει όσους υποστηρίζουν ότι έφθασε η στιγμή να κεφαλαιοποιήσουν την συνέπεια στην αντιμνημονιακή τους στάση. Το δίλημμα είναι: «μαζί» ή «χώρια»;

Σενάρια και απαντήσεις
Το συνολικό 17% το οποίο συγκεντρώνουν τα δύο κόμματα, έναντι του 31,5% που συγκεντρώνει το ΠΑΣΟΚ και του 30,5%, το οποίο συγκεντρώνει η ΝΔ, καθιστούν, σύμφωνα με αναλύσεις και σχόλια, την Αριστερά τρίτο ισχυρό πόλο του πολιτικού συστήματος, σε μία χρονική συγκυρία στην οποία η πολιτική σταθερότητα είναι το ζητούμενο και ο δικομματισμός είναι αποδυναμωμένος. Σενάρια και πληροφορίες που διακινούνται τις τελευταίες ημέρες αναφέρουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας «φλερτάρει με την ιδέα της συνεργασίας με τον Περισσό». Το βέβαιο είναι ότι ο Περισσός δύσκολα θα «τσιμπήσει» από τα αυτά τα σενάρια τα οποία αναπτύσσουν με όχι και τόσο έντεχνο τρόπο οι πολιτικές και παραπολιτικές στήλες. Μάλιστα οι πολιτικές και παραπολιτικές στήλες χρεώνουν το αίτημα για ακόμη πιο πιεστικές προκλήσεις από την πλευρά του ΣΥΝ προς το ΚΚΕ στον Παναγιώτη Λαφαζάνη και στο Αριστερό Ρεύμα, ενώ στις σχετικές συζητήσεις κυριαρχεί έννοια του «νεομπολσεβικισμού».

Ωστόσο η ηγεσία του ΚΚΕ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν σχεδιάζει να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον ΣΥΝ και αυτό είναι γνωστό από το παρελθόν. Η ίδια η γενική γραμματέας του ΚΚΕ η κα Αλέκα Παπαρήγα, πολύ πρόσφατα σε συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, αφού διαβεβαίωσε για την ετοιμότητά του κόμματός της να συμμετάσχει σε εκλογές άμεσα αναφέρθηκε στην πολυγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ και στο γεγονός ότι «πότε στηρίζει την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ, πότε μιλάει για διαγραφή του χρέους, πότε μιλάει για αναδιαπραγμάτευση, πότε για μερική διαγραφή του χρέους, άλλοτε για κρατικοποίηση τριών τραπεζών, άλλοτε για κρατικοποίηση όλων των τραπεζών». Την ίδια στιγμή στο εσωτερικό του ΣΥΝ η εκλογολογία και το ζήτημα του βαθμού ετοιμότητας της Κουμουνδούρου για εκλογές διχάζει.
Ως εκ τούτου (και δεν είναι η πρώτη φορά) για λόγους βαθύτατα πολιτικούς και όχι μικροπολιτικούς είναι σαφές ότι το ΚΚΕ δεν προτίθεται να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι: για ποιον λόγο κάποιοι επιμένουν στο 17%, το οποίο συγκεντρώνουν τα δύο κόμματα μαζί στην πρόσφατη δημοσκόπηση της V-PRC και μάλιστα το πράττουν σε μία συγκυρία που ο δικομματισμός καταρρέει;
Μήπως οι λόγοι είναι οι ίδιοι με εκείνους, οι οποίοι βρίσκονταν πίσω από την υπερπροβολή της ραγδαίας ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ πριν από μερικά χρόνια, όταν είχε αναλάβει πρόεδρος του Συνασπισμού ο Αλέξης Τσίπρας; Είναι προφανές ότι στον Περισσό και στην Κουμουνδούρου αξιολογούν με πολύ μεγάλη προσοχή τη συγκυρία και δύσκολα θα πεισθούν από το πρόσφατο ενδιαφέρον εκείνον οι οποίοι δήθεν «κόπτονται» για το μέλλον της Αριστεράς. Να είναι βέβαιοι όλοι ότι όταν έρθει η στιγμή για την Αριστερά να διαδραματίσει τον ρόλο του «Τρίτου ισχυρού πόλου του πολιτικού συστήματος» το ΚΚΕ μπορεί να τον διαδραματίσει μόνο του. Η διαφορά είναι ότι το ΚΚΕ δεν θα αξιολογήσει την δυναμική του, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, με βάση το παραπολιτικό κουτσομπολιό του αστικοκοινοβουλευτισμού και την ρηχότητα της παραπολιτικής, αλλά με βάση την πραγματικότητά του να ηγηθεί του ριζοσπαστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Με την ίδια λογική που η κα Παπαρήγα ζήτησε από τον λαό «να μην παγιδευτεί στα σενάρια μεταμφίεσης του πολιτικού συστήματος», με την ίδια λογική δεν θα παγιδευτεί και το ΚΚΕ σε μία αδιέξοδη και αποπροσανατολιστική συζήτηση για συνεργασία με τον ΣΥΝ και πολύ περισσότερο με την «Δημοκρατική Αριστεράς» για την οποία η γενική γραμματέας του ΚΚΕ είπε ότι μοιάζει περισσότερο με «δορυφόρο του ΠΑΣΟΚ» και «εραστή της εργατικής τάξης».